بايد فراموشت کنم
چنديست تمرين مي کنم



من مي توانم! مي شود!
آرام تلقين مي کنم



حالم، نه، اصلا خوب نيست....
تا بعد، بهتر مي شود....
فکري براي اين دل آرام غمگين مي کنم




من مي پذيرم رفته اي
و بر نمي گردي همين!
خود را براي درک اين، صد بار تحسين مي کنم




کم کم ز يادم مي روي
اين روزگار و رسم اوست!
اين جمله را با تلخي اش، صد بار تضمين مي کنم...