کاش بین ساکنان شهر عشق         رد پای خویش راپیدا کنیم

کاش با الهام از وجدان خویش         یک گره از کار دل ها وا کنیم

کاش رسم دوستی را ساده تر       مهربان تر اسمانی تر کنیم

کاش در نقاشی دیدارمان             شوق ها را ارغوانی تر کنیم

کاش اشکی قلبمان را بشکند       با نگاه خسته ای ویران شویم

کاش وقتی شاپرک ها تشنه اند   ما به جای ابر ها گریان شویم

کاش وقتی ارزویی میکنیم           از دل شفاف مان هم رد شود

مرغ امین هم از انجا بگذرد          حرف های قلبمان را بشنود